درک شهری از مشروطه؛ مقایسه حوزه مشروطه‌خواهی اصفهان و تبریز، رسول جعفریان، تهران: موسسه مطالعات تاریخ معاصر، چاپ یکم، تهران1385، 213 صفحه، 2200 تومان
«ماهیت مشروطه چیست و مؤلفه‌های اصلی آن کدام است؟ مشروطه با دین‌داری چه ارتباطی دارد؟ کدام یک از تعاریف موجود از مشروطه به لحاظ دینی و ارزشی قابل قبول است، یا به عبارتی توجیه دینی دارد؟ مشروطه‌ای که امکان تحقق در جامعه‌ی ایرانی دارد، کدام است؟ و بالاخره این که نشانه‌های موجود، تحقق کدام نوع از مشروطه را نشان می‌دهد؟»(ص9) از جمله پرسش‌هایی است که به اعتقاد نویسندة کتاب درک شهری از مشروطه طرح مکرر آنها از سوی علما مبین نوعی ابهام اساسی در تفسیر و تاویل مشروطه است. هدفی که نویسنده در این کتاب دنبال کرده‌است، ارائه‌ی الگویی برای روشن کردن دلایل این ابهام‌ها در درک مشروطه است. او بر این باور است «یکی از زمینه‌های بروز این ابهام ... در این نکته نهفته‌است که مشروطه و درک معنای آن، بستگی به آن دارد که بدانیم از مشروطه در کدام یک از حوزه‌های جغرافیایی فکری ایران سخن می‌گوییم؟»(ص10) بدین‌ترتیب تقسیم‌بندی داخل ایران به دو حوزه‌ی فکری تبریز که شامل سه شهر حاشیه‌ای آن، یعنی رشت، زنجان و قزوین هم میشود؛ و حوزه‌ی فکری اصفهان که شامل فارس و کاشان است مورد توجه ویژه‌ی نویسنده قرارگرفته‌است.
